waar ben je naar op zoek?

Generic filters
Exact matches only
Search in title
Search in content
Search in excerpt

Aan tafel met Yvon Beliën

Inmiddels is het alweer maart en de volleybalmeiden zijn flink aan de bak bij hun clubs in het buitenland.

Naast de wedstrijden die ze daarvoor spelen is er ook Oranje-nieuws geweest. Zo heeft het team een nieuwe coach: de Amerikaan Jamie Morrison! En is Quinta samen met haar partner Dennis in blijde verwachting van een kindje. De hoogste tijd om even met een van de dames bij te kletsen om een kijkje te nemen hoe het met hun gaat in het buitenland. Deze keer gaan we via Skype aan tafel met Yvon Beliën.

Naam: Yvon Johanna Wilhelmus Beliën
Geboorteplaats: Budel
Ouders: Jan en Hennie Beliën
Broes/Zussen: zus Rian
Shopping tip: Pretty Tall www.prettytall.com

Yvon speelt nu bij LiuJo Nordmeccanica Modena in Italië. Na een gezellige week met haar zus Rian en de partner van Rian in Modena kunnen Yvon en ik een Skype-date prikken. “Ik had je al veel eerder duidelijkheid willen geven wanneer ik kon Skypen, maar met de Italianen weet je vaak pas last-minute wat je schema wordt voor de week! Dat is wel even wennen voor een Hollander als ik die graag wat beter vooruit plant”, verzucht Yvon wanneer we goed en wel gezellig aan het Skypen zijn. We krijgen met de laptop in de hand een rondleiding door haar appartement in Modena en terwijl het grijs en druilerig is in Nederland, beginnen ze daar de terrasjes al op te bouwen.

Toen Yvon ongeveer 8 jaar oud was begon ze met volleyballen bij VC Ledub. Zus Rian speelde ook volleybal en “alles wat Rian deed, wilde ik ook doen en het liefst een beetje beter”, vertelt Yvon lachend. “Ook is het zo dat in Budel (Brabant) volleybal een populaire sport is, je rolt er makkelijk in. En daar waar anderen het als sport beschouwen, werd het voor mij al gauw een passie.”

Van passie naar professional

Rond je 16e speelde je bij Summa Peelpush in Meijel? “Ja, dat klopt. Ik kon daar meer trainen en naar een hoger niveau komen. Zo kon ik een jaar later deelnemen aan het Europees Jeugd Olympisch Festival in Finland. Dat was spannend, voor het eerst op zo’n groot toernooi. Ik had geen volleybalschool of volleybalopleiding gevolgd, maar werd wel opgemerkt voor de positie midden, daar zochten ze nog kandidaten voor. We hadden maar een korte voorbereidingstijd gehad, dus erg goed hebben we niet gepresteerd toen. Maar onderdeel zijn van dat geheel, allerlei andere sporters leren kennen en op dat niveau meedraaien, dat was al een eerste droom die uitkwam.”

Blokkeren

Na het avontuur in Finland ging Yvon een seizoen intern op Papendal aan de bak. Dat was een seizoen zonder competitie en vooral trainen en kennismaken met het professioneel volleyballen. Daarna ging Yvon verder als midden-blokkeerder bij VC Weert. Bij deze vereniging haalde ze twee keer achter elkaar de Nederlandse Supercup. “Het was fijn spelen daar. Het was dicht bij huis en goed te combineren met school. Ik heb daar echt stappen kunnen maken als midden-blokkeerder. Met mijn lengte en omdat ik atletisch ben voel ik mij goed op die positie.”

Oranje

Twee jaar later debuteerde je bij het Nederlands Dames Volleybalteam. “Ik werd gescout en kon meedoen om geselecteerd te worden voor het Oranje-team. Ook Kirsten Knip zat in mijn lichting (’92 – ’93). Als nieuwe speelster in het team kun je meetrainen en meedraaien met alle voorbereidingen en dan komt het er op neer of en wanneer je in het spel wordt gebracht. Ik heb mij telkens goed ingezet en hard getraind en kon uiteindelijk in de positie van midden gaan spelen. Het is een samenkomst van elementen, maar je moet er wel voor werken.”

Buitenland

Je eerste buitenlandse club was team Ladies in Black in Aachen. Hoe was dat om toen naar het buitenland te gaan? “Het was natuurlijk wel spannend. Ik moest meer zelf kunnen en het niveau was weer hoger. Het was een uur rijden van huis, dus het was een mooie eerste stap naar het buitenland.”
En je studie? “Mijn studie fysiotherapie ben ik toen gestopt na het behalen van mijn propedeuse. Ik vond de studie heel leuk en ben heel trots dat ik mijn propedeuse heb behaald. Het was spannend om te kiezen voor volleybal, maar ik heb geen spijt.”

Met Ladies in Black bereikte Yvon in 2014 de halve finale van de Duitse Kampioenschappen. Het was het grootste succes uit de verenigingshistorie van Aachen.
Aansluitend stapte Yvon over naar Schwerin SC waar Lonneke Sloetjes ook speelde.
In 2015 werd Yvon weer geselecteerd voor Oranje en werden ze in eigen land tweede op het EK met Giovanni Guidetti als coach. “Het was zo mooi dat we daar konden laten zien wat we allemaal in ons hadden. Het kwam er toen echt uit. Dat was super.”

Italië

Het Italiaanse LiuJo Nordmeccanica Modena is nu de thuisbasis van Yvon. “Vorig jaar zaten we in Piacenza en nu in Modena. De teams zijn gefuseerd en dat is even wennen. Modena is wel leuker om te wonen, het is wat gezelliger. Volleybal is een grote sport in Italië, er wordt in geïnvesteerd. In het spel, de locaties, coaches en spelers. Ik leer hier weer veel bij.”

Manon Flier

“Ik weet dat ik in het vliegtuig zat om voor het eerst bij de Italiaanse club te spelen en ik voelde mij zo ongelofelijk blij en trots. En spannend ook! Mijn dromen waren om voor Oranje te spelen en om bij een Italiaanse club te spelen – net als Manon Flier – en dat was aan het gebeuren. Dat was ongelofelijk. Manon (Nummerdor – Flier) was mijn voorbeeld toen ik opgroeide en begon met volleybal spelen, al speelt ze niet eens op de positie midden!”

Italiaanse mentaliteit

“Plannen is lastiger want we krijgen vaak op het laatste moment het rooster en dat kan tussentijds ook weer wijzigen. Het leuke is wel dat mensen hier meer genieten van het leven, ze eten en drinken gezellig met z’n allen en zijn vrolijker. Het weer is ook aangenamer, de terrasjes komen alweer naar buiten. Laat de lente maar komen!”

Quick Questions:

Hoe was het om de naar de Olympische Spelen te gaan?

“In Japan (Olympisch Kwalificatie Toernooi mei 2016) hebben we als team zo goed gespeeld, dus toen dat moment kwam dat het echt werd, de Olympische ticket, dat was bijna niet te omschrijven.”

Wat was je mooiste moment tijdens de Olympische spelen?

De winst die we haalden op Korea. Op dat moment waren we bij de beste 4, dat was een mooi gevoel.

Is er een moment uit een wedstrijd waar je nog tenenkrommend aan blijft denken en het liefst nog een keer over zou willen doen?

Tijdens de Olympische Spelen tegen USA sloeg ik een bal uit die echt in moest, die zou ik opnieuw willen spelen. Dat was zo’n stom gemist punt….”

Wat vind je het leukst aan volleybal?

“Dat het een teamsport is.”

Wat vind je het minst leuk aan volleybal?

“Het vele reizen.”

Hoe is je Italiaans?

“Ik werk aan mijn Italiaans, helaas ben ik niet echt een talen-mens, maar ik probeer het wel.”

Heb je een favoriete boek of film?

“Ik lees graag. Dat is weer een voordeel tijdens het reizen. Het boek wat ik laatst las dat ik heel ontroerend vond was ‘Me before you’ van Jojo Moyes (‘Voor Jou’ in het Nederlands).”

Wat vind je het lekkerst om te eten of drinken?

“Pasta’s! Ik zit dus helemaal goed in Italië. En misschien een beetje gek, maar ik drink heel graag melk.”

Wat vind je het leukst qua training?

“Als het een spelletje is, vind ik het altijd leuk.”

En welk onderdeel vind je het minst leuk?

“’s Ochtends vroeg trainen, ik ben gewoon geen ochtendmens. En in krachttraining heb ik niet altijd zin, maar het hoort erbij.”

Hoe is het om lang te zijn?

“Ik vind het fijn om lang zijn, ik heb altijd met een rechte rug gelopen, ben er trots op, ben er ook nooit mee gepest geweest. Met kleding was het vroeger wel vervelend, vooral broeken. Dan had ik een fijne broek die lang genoeg was en als die dan op was of stuk ging, dan had ik echt stress! Mijn tip voor alle lange meiden is dus de winkel Pretty Tall, daar slaag ik altijd goed.”

Wat wil je nog behalen met volleybal?

“Gouden medailles, eerste worden, maak mij niet uit waar.”

Als je met iemand – maakt niet uit wie – vanavond kan afspreken; wie zou je kiezen en waarom?

“Zonder een seconde te wachten kwam er meteen uit: “Rian (zus), mijn familie, die mis ik het meest wanneer ik in het buitenland zit.”

Jamie Morrison is de nieuwe bondscoach; ken jij hem? Wat vind je er van?

“Ik ben happy met de keuze. Ik ben niet eerder getraind door hem, Lonneke (Sloetjes) wel dus ik wist al een beetje van haar hoe hij is, en ik heb er wel een goed gevoel bij.”

Vind je jezelf eerder een digibeet of juist digivaardig?

“Wat is een digibeet?” Dat is wanneer iemand niet handig is met digitale ontwikkelingen. “Oh ja, dan ben ik dat!” We moeten allebei even flink lachen. “De basisdingen kan ik, maar zodra er iets niet werkt op de computer of het internet valt uit, dan baal ik echt want ik vind het moeilijk om het zelf op te lossen en Italianen regelen dingen niet zo snel. WhatsApp en Skype gebruik ik het meest.”

Wat zijn je volgende stappen?

“Mijn volgende stappen worden grotere prijzen pakken in de teams waar ik speel. En het perfectioneren van mijn spel en hiermee de statistieken verbeteren.”

De tijd is voorbij gevlogen en Yvon moet zich gaan klaarmaken voor de middagtraining. We zwaaien nog vrolijk naar elkaar via Skype van Amsterdam naar Modena. Yvon, ontzettend bedankt voor dit gezellige interview!

Link gekopieërd